چه زیباست سکــوت

سکوت، یعنی گفتن در نگفتن، یعنی مقابله با شهوت رام نشدنی حرف، یعنی تمرین برگشتن به دوران جنینی و شنیدن انحصاری لالائی قلبِ مادر در تنهائی محض.
.

.

.
سکوت در مکالمه تلفنی، یعنی تردید یا مزاحمت، یا شرم.

.

.

.
هر سکوتی، سرشار از ناگفته ها نیست، بعضی وقت ها، سرشار از خجالتِ گفته هاست.
.

.

.
موسیقی، یعنی سکوت بعلاوه سکوت های شکسته شده ی موزون.
.

.

.
سکوتِ آرام کتابخانه، یعنی رعد و غرش نهفته ی تمامِ حرف های فشرده ی عالم، در پیش از این.
.

.

.
سکوتِ شاهد، یعنی شهادتِ دروغ، موقع خواب و استراحت و تعطیلی وجدان.
.

.

.
سکوتِ محکوم بی گناه، یعنی بغض، آه، گریه درون.
.

.

.

سکوتِ مظلوم، یعنی نفرینی مطلق و ابدی.
.

.

..............

بعضی سکوت را به رشوه ای کلان می خرند و با سودی سرشار، به اسم حق السکوت، می فروشانند.
.

.

.

سکوتِ عاشق در جفای معشوق، یعنی پاس حرمتِ عشق.
.

.

.
سکوت، در خود گریه دارد ولی گریه، با خود سکوتی ندارد.
.

.

.
بعضی با سکوت آنقدر دشمنند که حتی در خواب هم آنرا با پریشان گوئی می شکنند.
.

.

.
سکوتِ در بیمارستان، بهترین هدیه ی عیادت کنندگان است.
.

.

.
آدم، بسیاری حرف ها را که می شنود، آرزو می کند کاش بشر گنگ و ساکت بود.
.

.

.
ایرانی ها، از قدیم معنی سکوت و سخن بخردانه گفتن را خوب بلدند، اشکال فقط در استفاده گاه و بیگاه از این دو نعمت، به جای هم است.
.

.
آنان که حرمت سکوت را پاس می دارند، بیش از حرّافانِ حرفه ای، به بشر امیدواری می دهند.